Średni samochód gaśniczy wodno-pianowy

W 1949 roku w Sanockiej Fabryce Wagonów rozpoczęto produkcję samochodu gaśniczego GM-8. Pojazd zabudowano na podwoziu Bedford OLBZ. Z Danii zakupiono wówczas 152 podwozia tego typu. Część z nich (30 szt.) posiadała już zamontowaną autopompę. Egzemplarze te karosowano więc na pojazdy GAM 16+8.

Czterodrzwiowe nadwozie pożarnicze o oznaczeniu N-71 stanowiło jedną całość. Z przodu umieszczono dwa indywidualne fotele dla kierowcy i dowódcy w przedziale załogi zaś, dwie ławki przeznaczone dla 8 osób. Przedział kierowcy przedzielony był od przedziału załogi schronem poprzecznym, w którym znajdowała się motopompa M8/8. W tylnej obniżonej części nadwozia rozmieszczono schowki na sprzęt i armaturę pożarniczą zamykane klapami. Miedzy błotnikami umiejscowiono węże ssawne, zaś na tylnym zwisie, dwukołowe zwijadła na węże (po jednym z każdej strony). Pozostały sprzęt znalazł miejsce na górnym pomoście zabudowy.

Samochody Bedford były pierwszymi zunifikowanymi pojazdami pożarniczymi, które otrzymała po wojnie polska straż pożarna. Pierwsze cztery sztuki tego pojazdu zmontowano jeszcze w 1948 roku w zakładach lotniczych PZL w Mielcu.

Bedford OLBZ N-70 (1949)

Oznaczenie wg PN 79: GM-8
Oznaczenie wg PN-53: GM-8
Podwozie: Bedford OLBZ z rzędowym sześciocylindrowym silnikiem benzynowym o mocy 72 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: N70 - jednosegmentowe
Liczba miejsc: 10 (2+8)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 6790x2200x2460 (mm)
Rozstaw osi: 3991 mm
Masa całkowita: 8250 kg
Prędkość maks: 65 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• motopompa M-800 PO-1 Leopolia o wydajności 800 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• 2 x zwijadła dwukołowe
• sprzęt i armatura pożarnicza
• lekki sprzęt burzący
• 30 egzemplarzy tego pojazdu wyposażono ponadto w w autopompę o wydajności 1600 l/min przy ciśnieniu 8 bar, umieszczoną na przednim zderzaku.