Samochód specjalny SD-44 z drabiną hydrauliczną o długości wysuwu 44 metry

W połowie lat osiemdziesiątych Komenda Główna Straży Pożarnych zamówiła w zachodnioniemieckiej firmie Magirus cztery 44-metrowe samochodowe drabiny hydrauliczne. Zamówienie dotyczyło drabin z zapadkową blokadą przęseł, których de facto w programie produkcyjnym Magirusa nie było już od kilku lat. Mimo to Niemcy zgodzili się zrealizować ten kontrakt i zbudowali z zapasowych elementów magazynowych cztery samochody SD-44. Trzy egzemplarze zabudowano na podwoziach nowego typoszeregu Iveco 190-25 wyposażonych w krótką kabinę kierowcy (opisane w odrębnym artykule). Czwarty egzemplarz posadowiony był na podwoziu starszego typoszeregu 232 D 17 i otrzymał kabinę załogową również starszego typoszeregu Magirus-Deutz. Pojazd ten został zlokalizowany w XI Oddziale ZSP w Łodzi.

Podobnie jak w dwóch pojazdach tego typu zakupionych w latach siedemdziesiątych (ZSP III Warszawa i ZZSP Rafineria Gdańsk), zastosowano tu czterodrzwiową kabinę załogową z układem miejsc 1+5. Na podeście za kabiną umieszczono drabinę o konstrukcji metalowej i napędzie hydraulicznym. Zespół drabin składał się z sześciu przęseł i został wyposażony w dwuosobową windę ratowniczą. Tablica sterownicza mechanizmu podnoszenia wbudowana została w obudowę ramy podnoszącej. Po obu stronach poniżej zabudowy podestu znajdowały się skrytki na sprzęt zamykane drzwiami żaluzjowymi. Nowością, w stosunku do wcześniej zakupionych drabin SD-44, było zastosowanie podpór terenowych z hydraulicznym sterowaniem.

W grudniu 1986 roku dokonano odbioru całej czwórki pojazdów u Magirusa i po przetransportowaniu ich do kraju rozpoczęto eksploatację w podziałach bojowych. W trakcie tej eksploatacji okazało się, że wszystkie egzemplarze są wysoce awaryjne. Pojawiły się opinie że dość tego, że drabiny są przestarzałe (mechanizm zapadkowy) to jeszcze zostały niechlujnie złożone przez producenta. W związku z tym w krótkim czasie od momentu rozpoczęcia eksploatacji wszystkie cztery egzemplarze zgromadzono na terenie CNBOP w Józefowie, gdzie przedstawiciele Magirusa mieli ocenić czy w ogóle nadają się one do eksploatacji. Oficjalnie komisja stwierdziła, że zamówiliśmy drabiny zapadkowe i takie dostaliśmy. Nieoficjalne opinie ekipy serwisowej nie nadają się do cytowania. Po zakończeniu badań samochody powróciły do swoich macierzystych jednostek gdzie przystąpiono do kontynuacji ich eksploatacji. Stopień ich gotowości operacyjnej pozostawał jednak w dalszym ciągu na niskim poziomie.

Łódzki egzemplarz był zdecydowanie najbardziej intensywnie używany i z tego powodu były z nim największe problemy. Generalnie panowała opinia, że samochód nie nadawał się do operacyjnego użycia i tylko brak innego sprzętu powodował, że pozostawał w linii. Nie bez powodu podczas użytkowania w Łodzi przez większość czasu SD-44 była drugą drabiną obok zwykłej 30 (nierzadko druga drabina była potrzebna do złożenia 44 - zgroza)

Iveco-Magirus 232D - DL44 (1986)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SD-44
Podwozie: Magirus 232D 17 z 8-cylindrowym silnikiem wysokoprężnym F8L 413 o mocy 232 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie:dwusegmentowe składające się z kabiny załogowej i zabudowy specjalnej
Ilość miejsc: 6 (1+5)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 9950x2500x3400 (mm)
Rozstaw osi: 4800 mm
Masa całkowita: 17 500 kg
Prędkość maks: 82 km/h

Wyposażenie i charakterystyka pożarnicza:

• drabina 6-przęsłowa o konstrukcji metalowej
• hydrauliczny napęd mechanizmów drabiny
• długość wysuwu drabiny 44 m
• maksymalny wysięg stojącej drabiny 12 m
• dwuosobowa winda ratownicza
• działko wodno-pianowe umieszczone na wierzchołku ostatniego przęsła
• 4 podpory terenowe rozmieszczone przed osia tylną i na tylnym zwisie sterowane hydraulicznie

• XI Oddział ZSP Łódź-Retkinia