Samochód specjalny SD-30 z drabiną mechaniczną o długości wysuwu 30 metrów
W latach sześćdziesiątych na wyposażenie jednostek ZSP weszły radzieckie drabiny mechaniczne SD-30 zabudowane na podwoziach ZIŁ 157K. Pojazdy trafiały zarówno do terenowych jednostek ZSP, jak i do resortów.
W konstrukcji pojazdu zastosowano klasyczną radziecką kabinę z wysuniętym silnikiem i układem miejsc 1+2. Głównym elementem zabudowy była 4-przęsłowa drabina o konstrukcji metalowej, zainstalowana na podeście. Drabina miała mechaniczno-hydrauliczny napęd mechanizmów i zapadkowy system blokady przęseł. Samochód wyposażono w cztery podpory terenowe rozkładane ręcznie.
Przestarzałe rozwiązania konstrukcyjne oraz stosunkowo niska jakość wykonania radzieckich drabin, sprawiały że jeszcze w czasach PRL-u pojazdy te zastępowano drabinami Magirusa oraz podnośnikami. Ziły przekazywano wówczas do mniejszych jednostek skąd stosunkowo wcześnie zniknęły.
ZIŁ 131 SD-30 (1972)
Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SD-30
Podwozie: ZIŁ 157K z 8-cylindrowym silnikiem benzynowym o mocy 109 KM
Skrzynia biegów: 5+R
Układ jezdny: 6x6
Nadwozie: dwusegmentowe składające się z kabiny i zabudowy specjalnej
Liczba miejsc: 3 (1+2)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość):
9640x2290x3000 (mm)
Masa całkowita: 9350 kg
Prędkość maks: 65 km/h
Wyposażenie pożarnicze:
- drabina 4-przęsłowa o konstrukcji metalowej
- długość wysuwu drabiny 30 m
- maksymalny wysięg poziomy 12 m
- mechaniczno-hydrauliczny napęd mechanizmów drabiny
- zapadkowy system blokady przęseł
- maksymalne obciążenie wierzchołka drabiny - 100 kg
- 4 podpory terenowe rozmieszczone przed osia tylną i na tylnym zwisie sterowane ręcznie