Lekki samochód gaśniczy wodno-pianowy

W 1973 lubelska FSC dokonała modernizacji wszystkich swoich produktów. Modernizacja ta objęła również samochody gaśnicze.

Przekonstruowano przednią ścianę nadwozia pojazdu nadając jej bardziej kanciastą linię. Pozostałe elementy nadwozia i wyposażenie pożarnicze nie różniły się niczym od dotychczas produkowanej wersji. Zmodernizowany pojazd otrzymał oznaczenie A-15M i w dalszym ciągu produkowany był z dwoma rodzajami silników na rynek krajowy i na eksport.

Kolejna modernizacja pożarniczego Żuka została przeprowadzona w roku 1975. Najważniejszą zmianą było zastosowanie silnika S-21 w wersji przeznaczonej na rynek krajowy (dotychczas silnik ten montowano wyłącznie w egzemplarzach eksportowych). Pozostałe elementy nadwozia i wyposażenia były identyczne jak w wersji A-15M. Nowy pojazd otrzymał oznaczenie A-15B.

W 1978 roku zaniechano produkcji dwukołowej przyczepki ze zwijadłem na węże tłoczne, przenosząc je do wnętrza pojazdu. Powyższa modernizacja była efektem wyposażenia polskiej straży w nowoczesne węże torlenowe trzykrotnie lżejsze i mniejsze objętościowo od stosowanych wcześniej węży gumowanych. Zlikwidowanie przyczepki przyczyniło się do zdecydowanej poprawy manewrowości oraz zwrotności samochodu. Pojazd w tej wersji otrzymał oznaczenie A-15C.

Żuk A-15C GLM-8 (1978)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: GLM-8
Podwozie: Żuk A-15 z 4-cylindrowym silnikiem benzynowym S21 o mocy 70 KM
Skrzynia biegów: 3+R
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: jednosegmentowe zbudowane z elementów nadwozia modelu A06/A07
Ilość miejsc: 6 (2+4)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 4440x1820x1920 (mm)
Masa całkowita: 2300 kg
Prędkość maks: 95 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• motopompa M-800 PO-5E Polonia o wydajności 800 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• węże ssawne i tłoczne
• armatura wodno-pianowa
• drabina trójprzęsłowa i słupkowa