 |
| fot.Ze zbiorów Krzysztofa Sawały |
| Polski Fiat/FSO 125p - SOp |
Samochód specjalny operacyjny Funkcje samochodów operacyjnych w polskiej straży pożarnej pełniły zwykłe pojazdy osobowe, wyposażone dodatkowo w środki łączności oraz oznakowane zgodnie z normatywami. Pierwsze klasyczne Fiaty, które na początku lat siedemdziesiątych, zaczęły wchodzić do służby liniowej, charakteryzowały się dużą dowolnością w kwestii barwy nadwozia, a podstawowym elementem odróżniającym był tutaj napis „STRAŻ” umieszczony symetrycznie na przednich drzwiach z obu stron pojazdu. Po wprowadzeniu jednolitego systemu oznaczeń operacyjnych pojazdów straży na dolnej płaszczyźnie drzwi umieszczano dodatkowo numer taktyczny, podporządkowujący wóz do konkretnej jednostki straży. Z czasem zaczęły dominować jasne barwy nadwozia – najczęściej były to kość słoniowa oraz biel. Coraz szerzej stosowano również wyróżniający pas w kolorze czerwieni sygnałowej prowadzony dookoła nadwozia pojazdu (w egzemplarzach w ciemnym kolorze karoserii pas ten był odpowiednio jasny). Powyższy schemat malowania przetrwał w zasadzie do końca eksploatacji operacyjnych Fiatów w jednostkach straży. SYSTEM SYGNALIZACJI ŚWIETLNO-DŹWIĘKOWEJ POJAZDU UPRZYWILEJOWANEGO W RUCHU W egzemplarzach z początku służy liniowej stosowano pojedyncze lampy pulsacyjne montowane bezpośrednio w przedniej części dachu nadwozia. Jednocześnie sukcesywnie wprowadzano belki dachowe na której instalowano lampy pulsacyjne oraz inne urządzenia. Od schyłku lat siedemdziesiątych na omawianych belkach pojawiły się pierwsze podświetlane galeryjki z napisem „STRAŻ”. Poniżej prezentujemy rodzaje stosowanych lamp:
Do sygnalizacji dźwiękowej pojazdu uprzywilejowanego w ruchu w Fiatach używano sygnałów sterowanych przemiennikiem i wytwarzających naprzemiennie dwa tony - wysoki oraz niski. Początkowo stosowano sygnały typu SDS, zmienione później na kompaktowe małogabarytowe urządzenia montowane za pomocą rezonujących uchwytów na zderzaku pojazdu. Producentem tych urządzeń były Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne „Belma” w Bydgoszczy. Z innych urządzeń sygnalizacji dźwiękowej stosowanych w operacyjnych Fiatach należy wymienić TWGS-201 (wzmacniacz z generatorem sygnałów), stosowany jednakże bardzo sporadycznie oraz popularny w końcu lat osiemdziesiątych modulator Zura-Elfir. SYSTEM ŁĄCZNOŚCI Każdy operacyjny fiat był wyposażony w radiostację przewoźną. W latach 70 i 80-tych najczęściej stosowanym urządzeniem tego typu była radiostacja przewoźna Unitra-Radmor R-2432. Zestaw składał się z zespołu nadawczo-odbiorczego (umieszczony w bagażniku samochodu), manipulatora, gruszki i głośnika (umieszczone w panelu centralnym deski rozdzielczej) oraz anteny, zainstalowanej na dachu samochodu. SYSTEM NAGŁOŚNIENIA ZEWNĘTRZNEGO POJAZDU Samochody operacyjne straży wyposażone były również w system nagłośnienia zewnętrznego pojazdu pozwalający na podawanie komunikatów słownych lub odtwarzanie nagrań. Centralnym elementem takiego zestawu był tranzystorowy wzmacniacz sygnału umieszczany na półce przedniej pojazdu naprzeciwko nóg pasażera. Urządzenie przystosowane było do zasilania bateryjnego (12V) i posiadało dwa wejścia DIN przeznaczone do podłączenia mikrofonu oraz magnetofonu. W fiatach stosowano trzy zasadnicze typy takich wzmacniaczy:
W skład zestawu wchodził również specjalny mikrofon z pionową membramą oraz wyłącznikiem produkowany przez zakłady Unitra-Tonsil we Wrześni. Trzecim elementem zestawu były głośniki tubowe zainstalowane na belce dachowej pojazdu. W poszczególnych okresach w fiatach montowano następujące urządzenia tego typu:
Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SOp Podwozie: FSO 125p z 4-cylindrowym silnikiem benzynowym 1500 ccm, o mocy 75 KM Skrzynia biegów: 4+R lub 5+R Układ jezdny: 4x2 Nadwozie: sedan lub kombi Ilość miejsc: 5 (1+4) Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 4226x1630x1440 (mm) Rozstaw osi: 2506 mm Prędkość maks: 155 km/h |
