Samochód specjalny SD-30 z drabiną hydrauliczną o długości wysuwu 30 metrów
W 1973 roku trafiły do kraju pierwsze egzemplarze zmodernizowanych drabin Magirus DL30, zabudowanych na podwoziu Magirus-Deutz 170D 12F.
Pojazd otrzymał sześcioosobową, czterodrzwiową kabinę załogową. Na podeście za kabiną umieszczono czteroprzęsłową drabinę o konstrukcji metalowej i napędzie hydraulicznym. Drabina miała możliwość montowania kosza ratowniczego oraz charakteryzowała się bezzapadkową blokadą przęseł. Tablica sterownicza mechanizmu podnoszenia wbudowana została w obudowę ramy podnoszącej. Nowością było stanowisko operatora umieszczone na ramie obrotowej. Po obu stronach poniżej zabudowy podestu znajdowały się skrytki na sprzęt zamykane drzwiami żaluzjowymi. W pojeździe zastosowano ponadto zmodernizowane szersze podpory zapewniające jeszcze lepszą stateczność podczas pracy drabiny.
Magirus 170D 12F - DLK 30 (1973)
Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SD-30
Podwozie: Magirus 170D 12F silnikiem wysokoprężnym F6L 413 o mocy 176 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie:dwusegmentowe składające się z kabiny załogowej i zabudowy specjalnej
Ilość miejsc: 6 (1+5)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość):
9450x2430x3250 (mm)
Rozstaw osi: 4400 mm
Masa całkowita: 13 200 kg
Prędkość maks: 83 km/h
Wyposażenie i charakterystyka pożarnicza:
- drabina 4-przęsłowa o konstrukcji metalowej
- długość wysuwu drabiny 30 m.
- maksymalny wysięg stojącej drabiny 20 m
- możliwość podczepienia kosza ratunkowego
- hydrauliczny napęd mechanizmów drabiny
- bezzapadkowa blokada przęseł
- 4 podpory terenowe rozmieszczone przed osia tylną i na tylnym zwisie sterowane hydraulicznie
Dyslokacja
