fot. Industrieverband Fahrzeugbau

IFA W50L - DL30

Samochód specjalny SD-30 z drabiną hydrauliczną o długości wysuwu 30 metrów

Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych pojawiły się w Polsce wschodnioniemieckie drabiny samochodowe DL 30, zabudowane na podwoziu samochodu ciężarowego IFA W50L/DL.

DL 30 IFA W50L/DL była produkowana seryjnie od 1968 r. Specjalnie przystosowane do tego celu podwozie dostarczały zakłady VEB IFA-Automobilwerke Ludwigsfelde, a zespół drabiny i zabudowę wykonywno w VEB Feuerlöschgerätewerk Luckenwalde. Był to trzeci standardowy typ samochodu pożarniczego na podwoziu z tego typoszeregu - po LF 16-TS 8 (GBAM 0,2+0,2/22+8) i TLF 16 (GBA 2+0,5/22). Pojazd napędzał czterocylindrowy, 125-konny diesel. W wersji DL 30 zastosowano jednomodułową, wagonową, czterodrzwiową kabinę dla 6 osób załogi (w okładzie 1+1+4, wszystkie siedzenia przodem do kierunku jazdy). Pod ławką załogi znajdowała się skrzynia na sprzęt, a na ściance oddzielającej przedział załogi od siedzeń kierowcy i dowódcy – uchwyty na podręczny sprzęt gaśniczy (gaśnice kilku typów, hydronetka). Nad dachem znajduje się charakterystyczna podpora parku drabinowego.

Głównym elementem zabudowy była hydrauliczna, 4-przęsłowa drabina o konstrukcji metalowej z blokadą zapadkową, zainstalowana na podeście. Konstrukcja ta wywodziła się bezpośrednio z drugiej wersji drabiny DL 25, montowanej od 1965 do 1968 r. na podwoziu IFA S 4000-1. Posiadała 1,5-metrową dostawkę ułatwiającą wejście do obiektu. Napęd drabiny odbywał się za pośrednictwem przystawki odbioru mocy z silnika. Na podniesienie, obrócenie i rozłożenie drabiny na 30 m, wystarczyło 35 sekund. Prosta zabudowa miała 2 dodatkowe skrytki na sprzęt, zamykane klapami tworzącymi część podestu za kabiną. Po bokach drabiny zamontowano zwijadła na linki, a po prawej stronie mocowanie na drabinę słupkową. Samochód wyposażono początkowo w cztery teleskopowe podpory terenowe rozkładane ręcznie. Od 1974 r. stosowano już podpory hydrauliczne (również rozkładane teleskopowo). Drabina mogła być również używana jako dźwig – do podnoszenia ładunków o masie do 1 tony.

Pojazd był standardowo wyposażony w 2 niebieskie lampy obrotowe produkcji kombinatu VEB Fahrzeugelektrik (FER) Ruhla. W Polsce często dokładano trzecią lampę z tylu zabudowy – najczęściej była to Elektra LBS-5.

Mimo wprowadzenia do produkcji seryjnej kolejnych wersji – DL 30 K ze zmienionymi podporami i jednoosobowym koszem roboczym (1981 r.) oraz DL 30/01 ze zmodernizowaną drabiną, koszem 1-os. i zabudową (1986 r.), wersja DL 30 była nadal produkowana równolegle do nowych typów, aż do 1990 r.

DL 30 IFA nie mogła się równać ze swoimi odpowiednikami z NSW (Nichtsozialistisches Wirtschaftsgebiet)*. Przede wszystkim doskwierał brak kosza ratowniczego, który nie mógł być zainstalowany ze względu na zbyt małą wytrzymałość drabiny – co wynikało z kolei z niewielkiej nośności podwozia, co uniemożliwiało montaż cięższych, bardziej wytrzymałych przęseł. Była ona jednak zdecydowanie nowocześniejsza i bezpieczniejsza niż drabiny z ZSRR, oraz tańsza niż produkty Magirusa i Metza. Dzięki temu, enerdowska drabina stała się hitem eksportowym, kupowanym chętnie w PRL i innych „demoludach” (CSRS, Węgry, Rumunia, Bułgaria). Znajdowała zastosowanie tam, gdzie zakup zachodnioniemieckiej techniki był ekonomicznie nieuzasadniony, a SH-18 nie wystarczyłby. Drabiny IFA SD-30 trafiały w związku z tym przede wszystkim do Zawodowych Straży Pożarnych w średnich i mniejszych miastach, ale część służyła także w jednostkach resortowej ochrony przeciwpożarowej. Importowano je w latach 1969-1990. Według dostępnych na chwilę obecną informacji, do Polski sprowadzono w tym okresie co najmniej 90 sztuk tych pojazdów. (KN)

*enerdowski odpowiednik terminu „drugi obszar płatniczy”, dosł. „niesocjalistyczny obszar gospodarczy”.

IFA W50 DL30 (1969)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: SD-30
Podwozie: IFA W50L z 4-cylindrowym silnikiem wysokoprężnym o mocy 125 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: dwusegmentowe składające się z kabiny załogowej i zabudowy specjalnej
Liczba miejsc: 6 (1+1+4)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 8900x2500x3200 (mm)
Masa całkowita: 9500 kg
Prędkość maks: 80 km/h

Lata produkcji: 1968-1990
Zabudowa: VEB Feuerlöschgerätewerk Luckenwalde

Wyposażenie i charakterystyka pożarnicza:

  • drabina 4-przęsłowa o konstrukcji metalowej
  • długość wysuwu drabiny 30 m
  • maksymalny wysięg - 12 m (bez podparcia) lub 15 m (z podparciem)
  • hydrauliczny napęd mechanizmów drabiny
  • zapadkowa blokada przęseł
  • działko wodne do zamontowania na szczycie drabiny
  • 4 podpory terenowe rozmieszczone przed osia tylną i na tylnym zwisie sterowane ręcznie