Średni samochód gaśniczy wodno-pianowy
W latach osiemdziesiątych pojawiły się w kraju pojedyncze egzemplarze średnich samochodów gaśniczych Magirusa. Pojazdy te zabudowano na podwoziu 170D 11F z układem jezdnym 4x2.
Samochód wyposażono w czterodrzwiową, sześcioosobową, załogową kabinę o układzie miejsc 1+1+4. W ścianach bocznych nadwozia specjalnego umieszczono szerokie skrytki na sprzęt i armaturę osłonięte drzwiami żaluzjowymi (po 3 z każdej strony). Centralne miejsce zabudowy zajmował zbiornik na wodę o pojemności 2000 litrów i zbiornik środka pianotwórczego. W tylnej części zabudowy mieścił się przedział autopompy, osłonięty drzwiami żaluzjowymi.
Magirus 170 TLF 16 (1984)
Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: GBA 2/16
Podwozie: Magirus-Deutz 170 D12F z widlastym silnikiem wysokoprężnym Deutz FL6-413 o mocy 176 KM
Układ jezdny: 4x4
Nadwozie:dwusegmentowe składające się z kabiny załogowej i nadwozia specjalnego
Ilość miejsc: 6 (2+4)
Masa całkowita: 11 000 kg
Prędkość maks: 87 km/h
Wyposażenie pożarnicze:
- autopompa o wydajności 1600 l/min przy ciśnieniu 8 bar
- zbiornik na wodę o pojemności 2000 litrów
- zbiornik na środek pianotwórczy o pojemności 200 litrów
- SN - brak informacji o konfiguracji urządzenia
- węże i armatura pożarnicza
Dyslokacja (przed rokiem 1992)
- Portowa Straż Pożarna (ZZSP) Gdańsk
