Samochód specjalny SD-30 z drabiną hydrauliczną o długości wysuwu 30 metrów

Na początku 1970 roku, w jednostkach bojowych straży pojawiły się pierwsze zmodernizowane drabiny Magirusa na podwoziu 150D 11F. .

W pojeździe zastosowano czterodrzwiową, załogową kabinę z wysuniętym silnikiem. Za kabiną umieszczono platformę na której zainstalowano czteroprzesłową drabinę o długości wysuwu 30 m. Drabina ta miała konstrukcję metalową i sterowana była hydraulicznie. W dolnej części nadwozia specjalnego zainstalowano skrytki na sprzęt zamykane klapami zaopatrzonymi w zamki. Nowością było hydrauliczne sterowanie podporami terenowymi oraz wyposażenie drabiny w kosz ratowniczy.

Pojazdy tego typu trafiały zarówno do terenowych jak i resortowych jednostek zawodowych. Były one importowane do Polski w latach 1970-1972.

Magirus-Deutz 150D 11F – DLK30 (1970)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79 : SD-30
Podwozie: Magirus 150D 11F z 6-cylindrowym silnikiem wysokoprężnym Deutz F6L 714 o mocy 150 KM
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: dwusegmentowe składające się z kabiny załogowej i zabudowy specjalnej
Liczba miejsc: 6 (1+1+4)
Masa całkowita: ok. 12 000 kg
Prędkość maks: 75 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• drabina 4-przęsłowa o konstrukcji metalowej
• długość wysuwu drabiny 30 m.
• hydrauliczny napęd mechanizmów drabiny
• możliwość podczepienia kosza ratunkowego
• 4 podpory terenowe, rozmieszczone przed osią tylną i na tylnym zwisie, sterowane hydraulicznie