Samochód specjalny z drabiną o długości wysuwu 18 metrów

W 1953 roku wykonano prototyp pierwszej polskiej drabiny mechanicznej o długości wysuwu 18 metrów. Pojazd zabudowano na podwoziu Stara 20.

W konstrukcji pojazdu wykorzystano dwuosobową kabinę seryjną Stara. Za kabiną umieszczono otwarty przedział dla czteroosobowej sekcji. Centralnym elementem zabudowy była trzyprzęsłowa drabina o konstrukcji metalowej. Wszystkie ruchy robocze drabiny realizowane były ręcznie. W celu zapewnienia stabilności pojazdu podczas pracy podwozie kabiny zaopatrzono w cztery podpory wrzecionowe rozkładane ręcznie. Ponadto pojazd wyposażono w autopompę oraz zwijadła na węże tłoczne umieszczone na tylnym zwisie.

Zbudowano jeden prototyp tego pojazdu. Produkcji seryjnej nie podjęto, mimo tego, że pojazd spełniał oczekiwania straży.

Star 20 SDA 18/16 (1953)

Oznaczenie wg PN 79: SDA-18/16
Podwozie: Star A20P z rzędowym sześciocylindrowym silnikiem benzynowym S42 o mocy 85 KM
Skrzynia biegów: (4+R)
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: dwusegmentowe składające się z kabiny typu N20 oraz zabudowy specjalnej
Liczba miejsc: 6 (2+4)
Rozstaw osi: 3000 mm
Masa całkowita: 7250 kg
Prędkość maks: 75 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• drabina 3-przęsłowa o konstrukcji metalowej
• długość wysuwu drabiny 18 m
• ręczny napęd mechanizmów drabiny
• zapadkowa blokada przęseł
• autopompa P-30a o wydajności 1600 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• 4 wrzecionowe podpory terenowe rozkładane ręcznie