Lekki samochód gaśniczy wodno-pianowy

Wykorzystując doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu modelu A-14, wykonano w 1967 roku serię próbną samochodów Żuk A-15 przeznaczonych dla polskiej straży.

Pojazd przystosowany do naszych warunków klimatycznych posiadał całkowicie zamknięte nadwozie zbudowane na bazie furgonu A-05 (jedyną różnicą było zastosowanie dodatkowych okien po obu stronach nadwozia rozmieszczonych na wysokości przedziału załogi). Motopompa zyskała dodatkowo wózek ułatwiający jej wysuwanie i zdejmowanie z pojazdu. Węże ssawne oraz drabinę umieszczono na dachu nadwozia. Samochód przystosowano do holowania dwukołowej przyczepki ze zwijadłem na 200 m węży tłocznych W-75.

W 1968 roku ruszyła produkcja seryjna modelu A-15, którą kontynuowano do końca 1972 roku. Część produkcji trafiała na eksport. Największymi odbiorcami zagranicznymi tych pojazdów były Węgry, ZSRR i Czechosłowacja.

Żuk A-15 GLM-8 (1968)

Oznaczenie pożarnicze wg PN-79: GLM-8
Podwozie: Żuk A-15 z 4-cylindrowym silnikiem benzynowym S21 o mocy 70 KM
Skrzynia biegów: 3+R
Układ jezdny: 4x2
Nadwozie: jednosegmentowe zbudowane z elementów nadwozia modelu A-05
Ilość miejsc: 6 (2+4)
Wymiary (długość, szerokość, wysokość): 4440x1820x1920 (mm)
Masa całkowita: 2300 kg
Prędkość maks: 95 km/h

Wyposażenie pożarnicze:

• motopompa M-800 PO-3E Polonia o wydajności 800 l/min przy ciśnieniu 8 bar
• węże ssawne i tłoczne
• armatura wodno-pianowa
• drabina nasadkowa i słupkowa
• jednoosiowa przyczepka z dwukołowym zwijadłem na 200 m węży tłocznych (4xW75)